Jak opisane zostało powyżej natura ukazuje tendencję
Dziedziczenie odgrywa w ewolucji niezbywalną rolę. Rodzice wychowują
potomstwo, które mogą być traktowane jako kopie ich samych. We współczesnej
teorii dzidziczenie to sposób na wprowadzanie zmian w genomie, który
pozostaje niezmienny w czase życia każdego indywidualnego organizmu.
Co zostało jednak przeoczone, to fakt, że dziedziczenie zamyka pętlę
sprzężenie zwrotnego, poprzez którą zawarty w genomie plan odnosi
się do siebie samego. Decydującym jest tu zauważenie, że sprzężenie
to odnosi się nie do samego organizmu, lecz jego abstrakcji - formy
organizmu (lub planu zawartego w genomu, jak wspomniane powyżej).
Pętla ta prowadzi w naturalny sposób do samowzmacniania się form.
Przyczyną samowzmacniania jest natura samej pętli. Oczywistym
przykładem takiego samowzmocnienia jest wzrost populacji, który
zawsze ma w naturze miejsce dopóki nie osiągnięte zostaną granice
wzrostu stawiane zwykle przez środowisko. Główna idea tego artykułu
polega na zauważeniu, że biologiczna ewolucja zbudowane jest na
takich samowzmacniających się pętlach. Oprócz pętli dziedziczenie
genów, którą nazywany sprzężenie naturlanym rozważymy także inne
pętle sprężnie zwrotnego. Pojawiają się one patrząc ogólnie, gdy
pewne (biologiczne) funkcjonalności przekazywane się do następnego
cyklu. Wychowanie dzieci jest dobrym przykładem.
W modelu EbS dobór naturalny pozostaje głównym mechanizmem kształującym
konkretny fenotyp. Wycina on indywidualny gatunek ze strumienia cyklu
generacyjnego. Jednak:
- Dobór naturalny pojawia się tylko jako naturalna granica
rozwoju pętli samoodniesienia.
- Z tego powodlu dobór naturalny nie jest warunkiem koniecznym,
ażeby ewolucja miała miejsce. Bez niego pętla samoodniesienia
wzrasta tak długo, aż osiągnie swoje granice, które ustanowione są
przez dobór naturalny.
Choć dziedziczenie odgrywa w ewolucji organizmów niezaprzeczalnie
centralną rolę tradycyjnie to dobór naturalny był umieszczany
w centrum ToE. To spowodowało, że samowzmacnianie, które niniejszy
tekst podkreśla zostało przeoczone. W konsekwencji cała teoria
była powszechnie zrozumiana w społeczeństwie połowicznie, a istotne
zjawiska były połowicznie opisane przez naukę.
Model samoodnniesienia (lub sprzężenia zwrotnego) EbS czyni ławiej
widocznym, co było już znane, że:
- Energia napędzająca ewolucję nie pochodzi ze współzawodnictwa,
lecz raczej ze słońca napędzającego swoją energią cykle dzidzienia.
Bez niej żadna ewolucja (z jakkolwiek dobranymi warunkami doboru naturalnego)
nie jest możliwa.
- Nawet bez doboru naturalnego ewolucja jest możliwa.
Dryft genetyczny jest przykładem.
- Model EbS wskazuje także na możliwe rozszerzenia opisujące
zjawiska społeczne oraz przyszłość naszej planety jako całości.
- Model EbS sugeruje środki matematyczne do opisu ewolucji
zespołów gatunków wypełniających ekosystemy.