Szara okupacja

0. Wstęp

Poniższy tekst powstał jako próba autora odnalezienia się w sytuacji społecznej w Polsce. Podany opis zawiera hipotezy i jest przybliżony. Czy termin "szara okupacja" jest nieświadomym plagiatem nie potrafię stwierdzić. Zobacz np. artykuły: prof.Zybertowicza z 2005, lub Artura Wołka z 2009, które przeczytałem już po napisaniu tego tekstu. Za uwagi i komentarze będę wdzięczny. Zapraszam w tym celu np. na forum.

1. Definicja

Okupacja to (czasowe) zajęcie jakiegoś kraju przez obce siły. Celem jest przejęcia kontroli nad ważniejszymi strukturami, jak instytucje, firmy, ośrodki kształtowania opinii, etc. w zamiarze wykorzystania ich przez okupanta do własnych celów, niezgodnych z naturalnym celami ich istnienia w danym społeczeństwie. Szara okupacja to okupacja utajniona, niejasna przez kogo w jakim stopniu i dla jakich celów wprowadzona. Może być ona utrzymywana przez grupę obywateli własnego kraju realizującą własne cele, lub cele zadane z zewnątrz przez obcych. O okupacji możemy mówić wszędzie tam, gdzie struktury państwa zostały przejęte aby realizować jakieś inne cele niż te dla których zostały te struktury powołane.

2. Mgliste określenie grupy osób i celów

W przypadku polskiej szarej okupacji grupa osób ją realizująca nie jest ściśle zdefiniowana. Różni ludzie mogą czasowo, a także bardziej lub mniej świadomie brać w niej udział lub czasowo wycofywać się z udziału. Podobnie mgliście określone są wspólne symbole pozwalające rozpoznać się nawzajem. Zwykle są to po prostu symbole destrukcji społecznej. Brak jest wszelkich podpisanych aktów definiujących cele oraz członkostwo. Osoby rozpoznają się po sposobie niedomówień i sugestii, a gratyfikowane są bez jakiejkolwiek sformułowanej werbalnie umowy, nieraz nawet nie całkiem świadomie przeczuwając za jakie działania zostaną wynagrodzeni, a za jakie mogą spotkać ich lub ich rodziny represje lub inne wyglądające na losowe trudności.
Gratyfikacje lub represje przenoszą się na dzieci, wnuków itd. Rodziny zdrajców żyją łatwiej, a następcy patriotów spotykają się z kłopotami niezrozumiałego pochodzenia.

3. Metody

Zasadą jest działanie w powszechnie akceptowany sposób, lub w sposób który nie wzbudza zastrzeżeń społecznych, np. prawnych. Mord, szantarz, korupcja są prawie niepotrzebną ostatecznością zlecaną w mniej lub bardziej ukryty i niejasny sposób innym. Nawet bez nich można jednak wspólnym choć nie zmówionym oficjalnie, "bezinteresownym" wysiłkiem utrącić większość starań o wolność, sprawić, że spokojni obywatele zaczną drastycznie działać wbrew sobie samym, wykształcone osoby nie będą w stanie dostrzec zasadniczej dotyczącej ich samych nieprawdy, a samoloty będą same powodować katastrofy. Metoda leży w działaniu drobnym, nieidentyfikowalnym jako zło, bez własnego oczywistego interesu ani motywu, a czasami wręcz dla juxu jako forma rzekomej rekreacji, promowania różnorodności lub podobne. Unikać należy jakiejkolwiek świadomości zła szczególnie tej wymaganej przez chrześcijańską defnicję grzechu. Jakkolwiek podświadomość może pozostawać głęboko zaburzona pozostając sprawą prywatną jest ona poza zasięgiem ocen społecznych. (Czy ktoś był agentem to jego sprawa prywatna, gwarantują to prawa człowieka - tak orzeczenie TK)

4. Przykłady działania szarej okupacji

Presja na nieujawnianie kto jest agentem działającym na rzecz obcego państwa. Blokowanie lustracji. Ośmieszanie instytucji badających zbrodnie przeciwko Polsce.
Trucie rodzimych inicjatyw gospodarczych. Blokowanie arbitralnymi koncesjami, sabotarz prawny i fiskalny.
Przekazywanie majątku narodowego w zarząd mafii lub obcym. Przykłady: stocznie, banki, budowa autostrad. Metody: fałszywe, ustawiane przetargi.
Rozbijanie przez rząd ważnych organów ścigania przestępstw. (przykład: bezprawne usunięcie z urzędy szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego, oraz następująca częściowa pacyfikacja tej instytucji)
Wspierane przez rząd niszczenie własnych systemów socjalnych przez obce instytucje finansowe (finansowo wątpliwe przekazanie części obowiązków socjalnych państwa w zarząd zagranicznych firm, który ma przynosić im dochód).
Izolowanie osób działających na rzecz wolnej Polski. Środowiska podziemniej prasy okresu Stanu Wojennego nie posiadają obecnie nawet jednej własnej popularnej gazety ogólnopolskiej. Osoby dawniej zaangażowane politycznie wydają się być otoczone innymi, które kompromitują ich działania. Działacze społeczni wycofują się z naturalnych form komunikacji w obawie przed prowokatorami.
Degeneracja sądownictwa i prokuratury z instutucji, które mają promować sprawiedliwość do filtru blokującego uzyskanie sprawiedliwości przez "mniej zaradnych". Utrudniania lub wręcz uniemożliwianie ścigania przestępst. Rozmuchowanie nadmiernych środków w wyniku których jako ściagani prawem przestępcy kwalifikowani są ludzie walczący bezinteresownie o dobro społeczne.
Działanie przeciwko interesowi narodowemu przez najwyższe organa władzy, np. odejście przez urząd Prezydenta Komorowskiego od oceny mordu katyńskego jako zbrodni przeciwko ludzkości (Kuźniar).
Ośmieszanie polskości w mediach, sztuce i kulturze. Oddawanie hołdu obcej agenturze np. przez urząd miasta Warszawy Berlingowi. Przedstawianie Polaków jako narodu, który nie potrafi sam się dobrze gospodarzyć. Przykład promocji drwin z polskości w sztuce: (nagroda dla "Elementarza niepoprawnego"), w publicystyce (np.programy Kuby Wojewódzkiego).
Niszczenie publicznych mediów przez własny rząd, podjudzanie do niepłacenia abonamentu telewizyjnego, doprowadzanie publicznego radia i telewizji do upadłości. Czystki wśród dziennikarzy.
Prowokacje polityczne, podjudzanie młodych ludzi przeciwko inicjatywom politycznym starszych. Ośmieszanie osób i ruchów starających się naprawić sytuację, przedstwianie ich samych jako źródło zła. Wciąganie przez instytucje państwowe np. przez profesorów mniej świadomych obywateli do kampanii nienawiści.
Wzniecanie kłótni światopoglądowych z wymianą pseudoargumentów jako metoda odwracanie uwagi od grabierzy. Por. temat Żydów, homoseksualizmu, itp.

więcej ...

Zniweczenie przez "rząd" starań o wykorzystanie gazu łupkowego.
Sabotarz prawno-finansowy wykorzystywania energii geotermalnych. Przykład: urzędy niweczą przyznane już dotacje unijne na projekt RM w Toruniu.
Sabotarz i częściowe rozbicie przez "ministra zdrowia" systemu recept wydawanych przez lekarzy. Lekarze są zmuszani do udziału w niespójnych machinacjach prawami do świadczeń, a następnie straszeni karami za ten udział i w konsekwencji odciągani od wydawania w ogóle recept płatnych przez ZUS.
Uniemożliwienie reprywatyzacji i choć częściowego odzyskania przez dawne elity majątków, z których zostali ograbieni. Przykładowo: Urząd Miasta Warszawy blokuje zwroty nieruchomości nawet jeśli zostały one odebrane z rażącym łamaniem obowiązującego w tych sprawach nadal Dekretu Bieruta, a urzędnicy prowadzą nadal walkę klasową wspieraną spektaklami podsycania nienawiści organizowanymi przez Gazetą Wyborczą oraz inne ośrodki propagowania opinii.
Zaburzony obraz rzeczywistości przekazywany przez media. (przykład: państwowa oraz prywatne TV nie wspominają słowem o mających w tym samym czasie miejsce wielotysięcznych demonstracjach w stolicy). Promownie jako komentatorów politycznych dawnych stalinowców. Promowanie w mediach absudralnych ocen politycznych przez stosowanie np. takich pojęć jak strony świata:lewica/prawica, kolory:czerwoni, "zapachy", itp. jako kryteria polityczne.
Niweczenie nauki historii w szkołach.
Zamykanie wielu szkół, bibliotek, innych placówek kultury. Zamykanie stacji, linii kolejowych oraz połączeń autobusowych.
Utrzymywanie stanu bezprawia w polskim sporcie. Budowa megalomańskich stadionów zamiast zobowiązanych prawem mieszkań socjalnych.
Degradacja finansowa państwowych uczelni i rezygnacja z nauki jako dziedziny rozwoju społecznego.
Rugowanie firm medialnych przy pomocy niesprawiedliwie przydzielanych koncesji, a pozostawienie na rynku tylko mediów posłusznych dawnej nomenklaturze. 2012 rugowanie TV-Trwam metodami administracyjnymi z rynku.
Opłacanie przez Polskie Radio struktur KGB-owskiego pochodzenia na Ukrainie (zob.Julia Tymoszeno i polskie wparcie dla ukraińskiego KGB).

5. Pochodzenie

Pochodzenie szarej okupacji w Polsce po 1989 r. jest, jak wynika z podanych wyżej celów niejasno określone. Grupą prowadzącą okupację może być szeroko rozumiane środowisko byłej władzy PRL-u zabezpieczające sobie bezkarność lub dbające o inne własne interesy w szczególności także o właściwych następców. Może to być rodzima lub zagraniczna mafia, lub wywiad państw ościennych. Istotną rolę odgrywają własni obywatele, którzy ulegli wpływom antypolskiej propagandy, lub których uczucia i postrzeganie uległo w stosunku do własnego społeczeństwa w inny sposób zdegenerowaniu. Przykładem takiego pochodzenia mogą być mające swe korzenie jeszcze w PRL-u sprzysiężenia pijackie

Chodzi o tzw. wspólne chlanie, czyli grupy osób odużających się wspólnie alkoholem w celu rugowania sumienia i świadomości.

, wspólnoty gwałtów urzędowych, oraz inne grupy, których łączy wspólna (auto-)agresja.

Wydaje się prawdopodobne, że wszystkie środowiska okupacyjne wyręczają się sobą nawzajem. I tak interesy obcych państw "zabezpieczane" być mogą przez rodzimą mafię, nawet bez jej pełnej świadomości tego faktu. Wiele zbrodni wyklucza jak zwykle identyfikację zleceniodawcy. Z drugiej strony pochodzące z ościennych państw, np. z Rosji wpływy mogą wspierać rozkradanie polskiego majątku przez grupy rzekomo ideologicznie obce jak np. zachodnią mafię etc.

6. Wróg niezdefiniowany

Dlaczego to robią ? Przyczyną zła jest jak zwykle brak pełnej i spójnej świadomości sytuacji, uleganie propagandzie, czasami tej którą się samemu wytworzyło ! utrwalone przeszłymi zbrodniami podświadome lęki oraz obrona zdegenrowanej podświadomości przed jej odkryciem. Trudno jest stwiedzić, że osoby biorące udział w szarej okupacji odnoszą z tego udziału rzeczywiste korzyści, żyją szczęśliwiej, etc. Kłopot w walce z szarą okupacją polaga na trudności w nazwaniu wroga. Trudno sformułować jest jest program polityczny, który podejmuje i nazywa explicite problemy ludzkiej podświadomości. Kłopotem jest nazwanie po imieniu dramatycznych uczuć bez sprowadzenie tego opisu do steku obelg, a co za tym idzie utrzymanie świadomości dramatu wśród osób, które się szarej okupacji starają przeciwstawić. Nienazwane do końca źródła powodują wtedy naturalne przemieszczanie się celów działań i programów na doraźne krzyczące do nieba niesprawiedliwości, choć są one tylko efektem, a nie przyczyną. Utrata prawidłowego poczucia dramatu sytuacji następuje przez uczucia nieusuwalnej groteski, potem ironii, by w końcu rozpłynąć się w codzienności z jej ustalonymi uprzedzeniami.

Cele stają się wtedy społecznie mniej zrozumiałe a ich definiowanie łatwo denuncjować jako oszołomstwo lub dziwactwo. Nazywanie stanu rzeczy w niewystaczający sposób i nie podejmowanie działań wyzwala oczywiście naturalne obawy przed prowokującymi treściami.
Patrząc abstrakcyjniej rzeczywistym mechanizmem zła jest jednak samoistna kontrakcja systemu socjologicznego, która odbiera oręż w staranich o naprawę jak do dziś każdemu, kto się z tym zadaniem w niewystarczający sposób zmierzy.

7. Co robić ?

Najważniejsze jest zdobycie oraz utrzymanie spójnej świadomości sytuacji. Chodzi o publiczną zbrodnię bez dowodu winy. Trzeba aktywnie tworzyć system pojęciowy do opisu skomplikowanej sytuacji. Nazywanie rzeczy po imieniu bez wdawania się w przesadę przywraca wolność sobie i innym. Należy upubliczniać działania, mechanizmy i osoby propagujące szarą okupację. Nie należy dawać upustu emocjom, szczególnie negatywnym bez konstruktywnych konsekwencji. Należy ostrzegając opisywać mechanizmy antagonizowania grup społecznych. Oczywiście trzeba wspomagać osoby prześladowane za dążenia do wolności oraz próby naprawy sytuacji (solidarność).

8. Zakres działania szarej okupacji

Szara okupacja zniewala kradnąc instytucje, pojęcia, i świadomość, honor oraz środki materialne. Jednocześnie wydaje się momentami nie czynić tego, aby nie zostać rozpoznaną. Przywykając do rezygnacji z niektórych ambicji można nieraz dobrze żyć nie dostrzegając jej. Szara okupacja jako grabierz władzy i środków społecznych nie dotyczy tylko Polski. Przykładami jest trawienie wzorcowego niemieckiego systemu świadczeń rentalnych przez obce banki, zorganizowana kradzież w światowym systemie finansowym, wspierane celowo fałszywą ideologią rozkradanie środków Unii Europejskiej, etc. Kradzież stwarza zwyczaje na kradzież. Niełatwo o dowód, że te mechanizmy destrukcji są celowo wspierane przez władze znajdującą się w wielu krajach w rękach zbrodniarzy (Rosja, Chiny), jednak nie należy tego wykluczać. Zbrodnia nie oferuje spokojnej koegzystencji wbrew temu, jak chciałoby to wiele społeczeństw widzieć.

9. Motto:

	... choćby nas wszystko zawiodło z tego, co się tutaj gotuje, to Rossyanie upierając się przy zimowych leżach w Polsce, dadzą pewno powód do zadarcia z Polakami. Mam już gotowego warchoła, który poleci na Ukrainę zaczepić Rossyan w kilkaset szlachty i dać sygnał do ruchawki, bylebym mu powiedział, że król pruski wesprze naród polski. - Listy 1788 r.
	Teraz, kiedy już mam w ręku tych ludzi i kiedy przyszłość Polski jedynie od naszych kombinacyj zawisła, kraj ten posłużyć może WKMości za teatr wojny i zasłonę od wschodu dla Szląska albo też będzie w ręku WKMości przedmiotem targu przy układach pokojowych. Cała sztuka z naszej strony jest w tem, aby ci ludzie niczego się nie domyślili i aby nie mogli przewidzieć, do jakich ustępstw będą zmuszeni w chwili, gdy WKMość za swe zasługi zażąda od nich wdzięczności. - List z 1 kwietnia 1790 r. do króla pruskiego Fryderyka Wilhelm II Hohenzollerna o zawartym w 1790 sojuszu polsko-pruskim.
	autor listów: Girolami Luccesini - ambasador Prus na dworze Stanisława Augusta źródło: Józef Kossecki, "Tajemnice mafii politycznych", Iskry, 1978 r.