Instalacja systemu Linux na komputerze osobistym
|
UNIX to próba wykorzystania pracy wielu wspaniałych programistów przy projekcie Multics, który okazał się w 60-tych latach fiaskiem z powodu zbyt małych w owych czasach pamięci i zbyt wolnych procesorów. Ritchie i Kernighan stworzyli specjalny język - C - w którym UNIX został napisany. UNIX był rozdawany na uczelniach amerykańskich. Studenci, którzy po studiach zaczęli pracę w przemyśle chceli pracować tylko na UNIX-ie i w ten sposób stał się on standardem przemysłowym. Do dziś podstawa programowania to język C. |
Open Source to inicjatywa popierająca publiczną bezpłatną dostępność ideii i rozwiązań informatycznych, w szczególności oprogramowania (zob. www.opensource.org) Tylko łatwy publiczny dostęp powoduje największy rozwój, bo każdy może mieć w nim swój udział. Open Source stoi w konkurencji do rozważanych ostatnio w polityce pomysłów na patentowanie rozwiązań informatycznych. |
Dokładniejsze niezależne porównanie Linuxa z systemem Billa Gacie (eng.Gates) ;-) podaje np. wikipedia. Oprócz kosztów decydująca jest tu kwestia bezpieczeństwa, z powodu której systemy MS-Windows praktycznie nie powinny być używane w publicznej sieci ze względu na nadużycia do jakich prowadzą. |
"Enterprise Edition" oznacza wersję wraz z gwarantowaną wieloletnią obsługą uzupełnień i poprawek. Nie bazują one zwykle na najnowszym jądrzej, jednak zapewniają działanie na lata, podczas gdy zwykłe wersje pojawiają się co pół roku i wiążą się koniecznością poprawiania programowania użytkowego, bo starsze funkcje przestają być wspomagane i są zastępowanie nowymi rozwiązaniami. |
|
Pamięć jednego procesu jest w zasadniczy sposób niewidoczna dla innych procesów. Nie istnieje więc ryzyko, że błąd programu jednego procesu może zakłócić działanie innego. W konkretnym przykładzie zarażenia wirusem przeglądarki internetowej inne elementy systemu: konsola, okna, drukarka, program mailowy pozostają nienaruszone, bo obsługujące je procesy są dla zarażonej przeglądarki naczęściej w ogóle niewidoczne. Procesy mogą komunikować się między sobą tylko w ściśle zdefiniowny sposób. Właściwym clue danego systemu są właśnie definicje, określające w jaki sposób różne części (procesy) mogą wpółpracować ze sobą nazwajem (defnicje intefejsów). |
Device Boot | Start | End | Blocks | Id | System |
---|---|---|---|---|---|
/dev/hda1 | 1 | 3 | 24066 | 83 | Linux |
/dev/hda2 | 4 | 2092 | 16779892+ | c | Win95 FAT32 (LBA) |
/dev/hda3 | 2093 | 2354 | 2104515 | 82 | Linux swap |
/dev/hda4 | 2355 | 14588 | 98269605 | f | Win95 Ext'd (LBA) |
/dev/hda5 | 2355 | 12588 | 82204573+ | 83 | Linux |
/dev/hda6 | 12589 | 14588 | 16064968+ | 83 | Linux |
/dev/hda1 | /boot | ext2 |
/dev/hda3 | swap | swap |
/dev/hdc4 | /c | vfat |
/dev/hda5 | / | reiserfs |
/dev/hda6 | /f | ext2 |
/dev/hdc6 | /e | auto |
devpts | /dev/pts | devpts |
proc | /proc | proc |
usbdevfs | /proc/bus/usb | usbdevfs |
/dev/fd0 | /media/floppy | auto |
/dev/cdrom | /media/cdrom | auto |
fdisk | - partycjonowanie |
mkfs, lub jego odmian | - generowanie systemów plików |
mount | - podmontowanie, czyli aktualne utożsamienie danej partycji z katalogiem, przez który będzie ona osiągalna |
|
Inny sposoby startowania systemu to:
Lilo składa się z trzech części:
# plik konfiguracyjny lilo.conf, zbyszek, 16.7.2003 boot = /dev/hda change-rules reset read-only menu-scheme = Wg:kw:Wg:Wg lba32 prompt timeout = 80 message = /boot/message # moje własne skopilowane jądro image = /boot/vmlinuz label = linux initrd = /boot/initrd root = /dev/hda5 vga = 791 append = "apm=off acpi=off ether=13,0x9400,0,1,eth0" # jądro Linuxa dostarczone z instalacją image = /boot/vmlinuz.old label = linux.old initrd = /boot/initrd root = /dev/hda5 vga = 791 append = "apm=off acpi=off ether=13,0x9400,0,1,eth0" # stare WindowsXP other = /dev/hdc4 label = windows map-drive = 0x80 to = 0x81 map-drive = 0x81 to = 0x80 image = /boot/memtest.bin label = memtest86 |
mkdir /boot mount /dev/hda1 /boot mount /dev/hda5 /mnt
lilo -C /mnt/etc/lilo.conf
% grub grub> root (hd0,0) grub> setup (hd0) ...lub komendą:
# grub-install hd0która sama odnajduje potrzebne parametry i wywołuje zawołania jak wyżej. Oczywiście przykłady te należy dopasować do aktulanej sytuacji. Warto przy tym zwrócić uwagę na szczególną konwencję nazywania dysków: są one numerowane od zera (hd0, hd1, itd). Dokładniejszy opis grub-a znajduje się tutaj, lub w postaci:
# info grub
# Linux title Windows root (hd0,0) makeactive chainloader +1 title Linux kernel (hd1,0)/vmlinuz root=/dev/hdb1
odpytywane po kolei podczas instalacji.
- karta sieciowa
- adres IP łącznie z maską podsieci, lub DHCP
- nazwa hosta
- adresy serwerów DNS
- adres bramki do Internetu, tzw default gateway
Adresy sieciowe podaje w czytelny dla człowieka sposób
w formie : nazwa . domena . rozszerzenie Dla głównej strony danej domeny nazwa to zwykle "www", choć nie jest to konieczne. Rozszerzenia mają łatwy do odgadnięcia sens: np. "pl" - polska domena, "gov" - rządowa, "edu" - szkoła wyższa, etc. Pełny opis znajduje się na stronach ICANN - organizacji, która nimi zarządza. Polskie domeny przydziela na wniosek sieć akademicka NASK. |
[freenet] Modem = /dev/modem Baud = 57600 Init1 = ATZ Init2 = ATQ0 V1 E1 S0=0 &C1 &D2 Init3 = Area Code = de Phone = 0192317600 Username = freenet Password = freenet Ask Password = 0 Dial Command = ATDT Stupid Mode = 1 Compuserve = 0 Force Address = Idle Seconds = 300 DialMessage1 = DialMessage2 = ISDN = 0 Auto DNS = 1 |
wvdial freenet
root::0:0:root:/root:/bin/bash
passwd zbyszekumożliwia rootowi ustawienie hasła dla użytkownika "zbyszek".
export LOCALE="pl_PL"
make xconfig
make clean make dep make bzImage make modules make modules_install
cp /boot/vmlinuz /boot/vmlinuz.old cp arch/i386/boot/bzImage /boot/vmlinuz lilo
mknod nazwa-pliku type major-nr minor-nr
cd /dev; mknod ttyS0 c 4 64
ln /dev/ttyS0 /dev/modem
ls | podaje listę plików w danym katalogu, a "ls -l" jej rozszerzoną postać z podanymi prawami dostępu. Warto zapoznać się tym zapisem, oraz możliwościami praw: Każdy plik ma swojego właściciela. Możliwe są dla niego prawa czytania, pisania do tego pliku, lub wykonywania znajdującego się w nim programu. To jest pierwsze rwx , lub "-" w przypadku braku. Tak same prawa może mieć pewna zdefiniowna grupa użytkowników (następne rwx), lub reszta tj. dowolny użytkownik. |
bash | program, który odczytuje wpisaną komendę, np. powyższe "ls", startuje odpowiadający jej program i podaje jego wynik na ekranie. Gdy listę komend zapiszemy w pliku możemy je wykonać odpaleniem "bash plik". bash to jedna z odmian tzw. shells (czyli powłok oplatających jądro) i oferujacych interpretację komend w trybie tekstowym. |
cp | "cp file1 file2" kopiuje plik1 do pliku2 |
df | "df" pokazuje wolne miejsce na dysku |
mount | "mount /dev/plik katalog" utożsamia system plików zapisany na urządzeniu odpowiadającym plikowi /dev/plik z katalogiem. "mount" bez argumentu podaje aktualnie zamontowane partycje. |
dd | "dd if=file1 of=file2 bs=size count=n" kopiuje n sektorów wielkości size każdy z pliku file1 do pliku file2 |
ps | "ps" pokazuje listę procesów, warto przyjrzeć się rozszerzonej liście ps -alx, lub programowi kpm |
vi | "vi" to stary wspaniały edytor pochodzący z czasów pierwszego UNIX-a. umożliwia on edytowanie plików przy minimalnej liczbie naciśniętych przycisków klawiatury. Z trybu pisania do trybu komend przełącza się przyciskiem Escape. |
man | "man komenda" pokazuje opis manualu poświęcony danej komendzie. Opisy te warto czytać, bo są one podstawą do wszelkich dalszych opracowań dot. danej komendy. |
rpm -ivH plik.rpm
tar xvf plik.tar
gunzip plik.gzip
make
configure
make installTa, najbardziej podstawowa metoda daje nam szanse łatwego dokonywania zmian w samych źródłach (w plikach *.c), czego podejmą się najbardziej zaawansowani użytkownicy Linuxa. Jednak także dla pozostałych otwiera się szansa przynajmniej przyjrzenia się, co właściwie robi dany program, co może okazać się istotne, gdy czegoś zabrakło mu do prawidłowej pracy.